Screenplay

เข้าสู่ขั้นตอนที่สำคัญ และละเอียดที่สุดของการเล่าเรื่อง บท Screenplay นี้ จะเป็นบทที่มอบให้นักแสดงท่อง มอบให้ทีมงานฝ่ายต่างๆเตรียมงาน ดังนั้นสำนวนการเขียนไม่ควรจะคลุมเครืออีกต่อไป จะใช้ภาษาแบบเล่าเรื่องด้วยภาพ ขอเน้นนะครับว่าการเขียน Screenplayนี้ จะใช้สำนวนการเขียนอธิบายให้เห็นเป็นภาพมากที่สุด คำอะไรก็ตามที่เคยเขียนเป็นตัวอักษร จะถูกทำให้กลายเป็น คำอธิบายภาพ (ยกเว้นจะเป็นการสนทนา) ถ้ายังงงๆ จะขออธิบายอย่างนี้ละกัน

ตอนเช้า จะไม่เขียนว่า ตอนเช้า แล้ว เพราะ ตอนเช้า ไม่ใช่ภาพ อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับคนเขียนบทว่า จะใช้อะไรมาสื่อคำว่า ตอนเช้า เช่น ไก่ขัน พระอาทิตย์ขึ้นเหนือยอดไม้ พระเดินบิณฑบาตร เด็กไปโรงเรียน เป็นต้น ทีมงานฝ่ายต่างๆจะได้รู้ว่า จะต้องเตรียมอะไรบ้าง ต้องเตรียมไก่ไหม ต้องหาเด็กนักเรียนมาเข้าฉากไหม ต้องเตรียมเลนส์อะไร เอาฟิลเตอร์อะไรมาถ่ายพระอาทิตย์ นัดกองกี่โมง ถ่ายทำที่ไหน เห็นไหมว่า คำว่า ตอนเช้า ไม่พอแล้ว

เธอยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน อย่างรู้สึกกังวล ก็จะไม่เขียน รู้สึกกังวล ก็เขียนได้แต่ยังไม่พอ เพราะ รู้สึกกังวล ไม่ใช่ภาพ จะต้องอธิบายเป็นภาพให้ได้ว่า รู้สึกกังวล เป็นภาพอะไร เช่น เธอยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน พยายามมองเข้าไปข้างใน ขมวดคิ้ว กัดริมฝีปาก ดูนาฬิกาข้อมือ ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วลงไปนั่งก้มหน้า เช็ดเหงื่อที่ฝ่ามือกับขากางเกง เวลาทีมงานอ่านบทก็จะรู้ได้ว่า ผู้ช่วยฯต้องเตรียมเหงื่อนะ costumeต้องมีนาฬิกาข้อมือนะ ฝ่ายกล้องต้องเตรียมเลนส์80นะเพราะมีcu.หน้า ฝ่ายartต้องมีเก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉินนะ

เธอลังเลที่จะโทรหาเขา ลังเล ไม่ใช่ภาพ อาจจะเขียนว่า เธอนั่งมองโทรศัพท์บ้าน ยกหูขึ้น กดเบอร์ไป5ตัว ถอนหายใจ วางหู แต่มือยังจับไว้ ยกหูขึ้นอีกที แล้ววางไว้ข้างนอก(ยกหูออก) ผ่านไป5วินาที เธอเอาหูไปวางไว้ที่เดิม

การเล่าเรื่องด้วยภาพนี้ จะทำให้ทุกๆฝ่ายเตรียมงานได้แม่นยำขึ้น ทั้งฝ่ายกำกับการแสดง ฝ่ายกำกับภาพ ฝ่ายกำกับศิลป์ เสื้อผ้า แต่งหน้า สถานที่ถ่ายทำ เสียง ฯ และรายละเอียดเหล่านี้แหละ จะนำไปสู่การคำนวณงบประมาณในการสร้าง

รูปแบบการเขียนScreenplay

Screenplayนี้จะประกอบไปด้วยหัวฉากแบบ scenario คือมีเลขฉาก ภายนอก/ภายใน ชื่อฉาก และเวลากลางวัน/กลางคืน

ในด้านภาพ จะเป็นคำอธิบายภาพ อธิบายฉาก เสื้อผ้า การแสดง สีหน้าท่าทาง

ในด้านเสียง ไม่ว่าจะเป็นเสียงสนทนา เสียงบรรยาย หรือเสียงประกอบต่างๆ นิยมจัดหน้ากระดาษ ให้ชื่อตัวละคร หรือที่มาของเสียง อยู่กึ่งกลางหน้ากระดาษ และเสียงบทสนทนาหรือเสียงต่างๆ อยู่ในขอบกั้นหน้า กั้นหลัง ใต้ชื่อตัวละครนั้นอย่างเป็นระเบียบ

ตัวอย่างการเขียนบท ที่จะพัฒนาในขั้นตอนต่อๆไป

Sequence A ชีวิตสุขๆของลุงสม

ฉาก1 ภายนอก/ร้านซ่อมรองเท้า/กลางวัน

ลุงสม นั่งซ่อมรองเท้าหนังคัทชูแบบผู้หญิงอยู่ ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ลูกค้าผู้หญิงวัย30นั่งรออยู่ข้างๆ ลุงสมใช้เข็ม

ขมวดสายเอ็น ดึงให้แน่นก่อนที่จะตัดด้วยกรรไกรด้ามเก่าๆ จากนั้นสวมรองเท้าเข้ากับทั่ง ใช้ฆ้อนเคาะพื้นรองเท้า

ให้ได้รูปทรง แล้วดึงออก ถือรองเท้าหมุนดูไปมา

ลุงสม ……………………………..โอเค..ซิกกาแรต!!

ลูกค้า ……………………………..เท่าไหร่คะลุง

ลุงสมวางรองเท้าลงกับพื้น ให้ลูกค้าลองสวม

ลุงสม ……………………………..ลองใส่ดูก่อน

ลูกค้าลองสวมแล้วเดินไปมา

ลูกค้า ……………………………..โอเคลุง…เท่าไหร่คะ

ลูกค้าหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาเตรียมจ่าย

ลุงสม ………………………………40 บาทละกัน

ลูกค้าหยิบแบงค์500ออกมา ยื่นให้ลุง

ลุงสม ………………………………อู้!! ไม่มีแบงค์ปลีกเหรอหนู

ลูกค้า ………………………………ไม่มีอ่ะค่ะ.. เอางี้ เดี๋ยวหนูไปซื้อของที่เซเว่น

………………………………ตรงหัวมุมนู่นก่อนได้ไหมคะ แล้วเดี๋ยวกลับมาจ่าย

ลุงสม ………………………………ฮื่อ..ไม่เป็นไร(พลางหยิบถุงใบจาก ยาเส้นขึ้นมา)

………………………………วันหลังก็ได้ ลุงอยู่ตรงนี้แหละ ทุกวัน(มวนยา)

ลูกค้า ………………………………ขอบคุณค่ะลุง พอดีหนูรีบเหมือนกัน

ลุงสม ………………………………อือๆ..

ลูกค้าเดินออกไป ลุงสมมวนยาเสร็จก็จุดสูบ มีเสียงแม่ค้าขายผักดังแว่วมา

แม่ค้าขายผัก ………………………………โอ้ย..เมื่อไหร่จะถูกหวยกะเค้ามั่งว้า..

ลุงสม ………………………………รวยแล้วจะเลิกขายผักรึไง(พูดปนขำ)

พ่อค้าหาบเร่ ขายของเบ็ดเตล็ด(ไส้ไก่รถจักรยาน ที่ปะหม้อรั่วชามรั่ว ฟองน้ำล้างจาน)เดินมาได้ยินพอดี พูดแซวขึ้น

พ่อค้าหาบเร่ ………………………………บอกลูกสาวสิว่าให้หาผัวรวยๆ จะได้สบาย

………………………………อีกหน่อยเจ๊ก็อยู่บ้านให้ลูกมันเลี้ยง

แม่ค้าขายผัก ………………………………บอกลูกมึงสิไอ้หวัง ถึงรวยแล้วกูยังขายผักเว้ย

………………………………ดูลุงสมแกสิ ลูกแกเป็นถึงนายแบงค์ แกเคยหยุด

………………………………ทำงานกะใครที่ไหน (หันไปพูดกับลุงสม)

………………………………เดี๋ยวจะไม่มีที่เก็บเงินนะลุงสม

ลุงสม ………………………………ฮื่อ…เงินมัน ไม่ใช่เงินฉัน เงินฉันแค่ซื้อโอเลี้ยง

………………………………ได้แค่นั้นแหละ พูดถึงก็เปรี้ยวปาก

………………………………(หันไปอีกทาง)ไอ้เปี๊ยกโอเลี้ยงแก้วดิวะ

เปี๊ยก(คนขายโอเลี้ยง) ………………………………โอเคซิกกาแรต!!

ลุงสมหัวเราะ เปี๊ยกชงโอเลี้ยง

Montage ภาพชุด ผ่านเวลา

……….ลุงสมดูดโอเลี้ยง /

แม่ค้าขายผักเก็บร้าน /

ครูผู้ชายวัย50ขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าร้านลุงสม ยื่นถุงใส่

รองเท้าหนัง ส่งให้ลุงสมซ่อม ครูผู้ชายส่งถุงให้อีกถุง เป็นมะม่วง4-5ลูก ลุงสมรับถุงมะม่วงนั้นมาอย่างยิ้มแย้ม

ครูขี่รถออกไป /

ลุงสมซ่อมรองเท้าของลูกค้าที่เป็นครู /

แม่ค้าขายผัดไทเข็นรถมาจอดแทนที่ร้านขายผัก ลุงสม

ทักทายกับแม่ค้าผัดไท /

เด็กนักเรียนชายวัย8ขวบเดินมากับแม่ แม่ถือกระเป๋านักเรียน ส่วนลูกอุ้มฟุตบอลอยู่

เดินมาหยุดที่ร้านลุงสม เด็กน้อยถอดรองเท้าข้างขวาออกส่งให้ลุงสม ลุงสมรับมาดูหัวเราะร่า ลุงสมซ่อมรองเท้าให้

เด็กน้อยสวมรองเท้าข้างเดียว นั่งกินผัดไทรอลุงสมซ่อมรองเท้า ส่วนแม่กินหอยทอด /

เด็กน้อยเดินไปกับแม่

ลุงสมเก็บของใส่กระเป่า /

ลุงสมหิ้วถุงมะม่วง กระเป๋าสัมภาระ เดินอยู่บนสะพานข้ามคลอง